Horacy kiedyś w swojej pieśni napisał, że wybudował pomnik trwalszy niż ze spiżu. Owy pomnik był oczywiście metaforą jego twórczości, która miała mu zapewnić nieśmiertelność. Miała żyć w umysłach ludzkich długo po jego śmierci. Miała przypominać ludziom o jego osobie. Miała zapewnić mu bycie niezapomnianym. To wszystko brzmi dość patetycznie, niektórzy pewnie pomyślą z żalem, że sami chcieliby móc wybudować sobie taki pomnik. Ale gdy sprowadzimy to wszystko do bardziej przyziemnego stanu rzeczy, można by stwierdzić, że każdy taki pomnik sobie buduje przez całe swoje życie. W dzieciństwie nawiązujemy pierwsze przyjaźnie, mogą one być krótkotrwałe, a mogę też trwać przez całe życie. Z biegiem lat poznajemy nowe osoby, budujemy relacje. Oddajemy cząstkę siebie drugiej osobie, a ta cząstka w nich stale żyje i żyć będzie. Ostatnio miałam okazję przeprowadzić krótki wywiad z reporterem Polskiego Radia, Maciejem Waleckim, a tematem naszej rozmowy była pamięć rodzinna. Zapytałam go właśnie, czy ma on w zwyczaju wracać wspomnieniami do tego, co było kiedyś, a przede wszystkim czy wspomina członków swojej rodziny, którzy odeszli. W zamian dostałam niesamowitą opowieść o jego prababci Celinie, której burzliwe życie wciąż jest częstym tematem rozmów na rodzinnych spotkaniach. Maciek wyznał mi, że ma w posiadaniu kilka jej zdjęć i raz po raz na nie zerka, by powspominać jej osobę. Wyjątkowości całej sytuacji dodaje fakt, że Maciek został urodzony dawno po jej śmierci. Niektórzy zadadzą sobie oczywiście pytanie – jak można wspominać kogoś, kogo się nie znało? A no właśnie można. Pamięć rodzinna, czy pamięć przyjacielska to to, co sprawia, że nasz duch może przeżyć nieskończenie wiele lat w umysłach naszych bliskich. Nawet jeśli nie znali nas za życia. Opowieści o nas przekazywane z pokolenia na pokolenie trwają i sprawiają, że zostajemy zapamiętani. I to jest właśnie nasz pomnik ze spiżu. Ta pamięć o nas w umysłach nie tylko naszych bliskich, ale i ludzi których poznaliśmy w trakcie naszej drogi przez życie. Dzięki niej możemy być nieśmiertelni.