„O powinnościach fotoreportera” to temat piątego spotkania z serii Warszawskich Spotkań z Fotografią Dokumentalną. Gościem Andrzeja Zygmuntowicza będzie tym razem Chris Niedenthal. Spotkanie odbędzie się 7 października, o godz. 19.00 w warszawskim klubie Powiększenie.
Na planie filmu Andrzeja Wajdy o Walesie, 2013. Aktor Robert Więckiewicz czeka na nowe ujęcie, a operator Paweł Edelman zastanawia się właśnie nad tym nadchodzącym ujęciem/fot. Chris Niedenthal
Chris Niedenthal, O powinnościach fotoreportera, od zapisu zwykłości dnia każdego do momentów przełomowych. Fotoreporter dokumentujący schyłkowe lata okresu gierkowskiego, ożywienie społeczne pierwszej Solidarności, stan wojenny, załamanie z wczesnych lat osiemdziesiątych i odrodzenie ducha z końca lat osiemdziesiątych, nadzieje czasu przejściowego i współczesność.
Chris Niedenthal to fotoreporter dokumentujący schyłkowe lata okresu gierkowskiego, ożywienie społeczne pierwszej Solidarności, stan wojenny, załamanie z wczesnych lat osiemdziesiątych i odrodzenie ducha z końca lat osiemdziesiątych, nadzieje czasu przejściowego i współczesność. Urodził się w 1950 roku w polskiej rodzinie w Londynie. Po studiach w London College of Printing, w 1973 roku przyjechał do Polski na kilka miesięcy i pozostał do dziś. Na początku lat 80. współpracował z amerykańskim tygodnikiem NEWSWEEK, a od 1985 roku z TIME. Dla tego czasopisma robił reportaże w całej wschodniej i centralnej Europie, Związku Radzieckim i na Bałkanach. Był świadkiem powstania wolnego związku zawodowego „Solidarność” podczas strajku w stoczni im. Lenina w Gdańsku w 1980 roku, jak również wprowadzenia stanu wojennego w Polsce w grudniu 1981 a później dokumentował upadek komunizmu w 1989 roku. Wygrał nagrodę w konkursie World Press Photo w 1986 roku za portret węgierskiego przywódcy Janosa Kadara. Przez kilka lat współpracował również z niemieckim tygodnikiem DER SPIEGEL. W Polsce ukazały się trzy albumy z jego fotografiami: „Polska Rzeczpospolita Ludowa. Rekwizyty” (BOSZ 2004); „13/12. Polska Stanu Wojennego” (Edipresse 2006) i “In Your Face. Oblicza niedawnej Przeszłości” (Edition FotoTapeta, 2011), jak również autobiografia “Zawód:Fotograf” (Marginesy 2011). Przez ostatnie dziesięć lat opracował wiele projektów, cykle fotografii dotyczących dzieci niepełnosprawnych intelektualnie, które przedstawił w formie wystaw w wielu miastach w Polsce i za granicą (m.in. „Tabu. Portrety Nie Portretowanych”, „Listy do Syna”).
Kiosk Ruchu na Placu Jedności Robotniczej, (obecnie Plac Politechniki w Warszawie). Stan wojenny, 1982 rok/fot. Chris Niedenthal
Moderatorem spotkania będzie Andrzej Zygmuntowicz – szef Rady Artystycznej ZPAF i Akademii fotoreportażu. Spotkanie z Chrisem Niedenthalem jest piątym z siedmiu zaplanowanych tegorocznych spotkań. Dotychczas odbyło się spotkanie z Kubą Dąbrowskim, Tomaszem Lazarem, Tomaszem Wiechem i Mikołajem Grynbergiem. Zaplanowane są jeszcze 2 spotkania:
- 4 listopada – Oiko Petersen, Zobaczyć innego. Dokumentalista młodego pokolenia, autor wystaw Guys. From Poland With Love i Downtown poświęconych szeroko rozumianej inności.
- 9 grudnia Andrzej Wiktor, Między rzeczywistością a inscenizacją, czyli o współczesnym dokumencie. Fotoreporter związany przez lata z dziennikiem Rzeczpospolita, obecnie wolny strzelec zajmujący się dokumentem i portretem; laureat nagród na najważniejszych polskich konkursach fotografii prasowej.
W 2011 i 2012 odbyły się dwie edycje Warszawskich Spotkań z Fotografią Dokumentalną (11 spotkań) z udziałem: Filipa Ćwika, Maćka Nabrdalika, Macieja Jeziorka, Agnieszki Rayss, Jana Brykczyńskiego, Włodzimierzem Krzemińskim, Wojciecha Grzędzińskiego, Przemysława Pokryckiego, Doroty Awiorko-Klimek, Macieja Pisuka i Anny Bedyńskiej.
Warszawa przed kolejnym Zjazdem PZPR, 1981. W tle Al. Jerozolimskie przy PKiN/Chris Niedenthal
Partnerem projektu jest klub Powiększenie oraz Centrum Druku i Kopiowania. Patronat medialny objęli: PDF, Akademia fotoreportażu, fotografuj.pl, empiktofo.pl
Zadanie „Warszawskie spotkania z fotografią dokumentalną – Zwierciadła czy okna” jest realizowane dzięki dofinansowaniu Biura Kultury m.st. Warszawy.