Współczesna fotografia panoramiczna pozwala wyjść poza dotychczasowe ograniczenia, narzucane przez klasyczną technikę. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej można sklejać kilka zdjęć w jedno o nieograniczonych rozmiarach, jakby poszerzając kąt widzenia nawet najbardziej szerokokątnego obiektywu.
fot. Krystian Szczęsny
Zdjęcie spełnia warunki panoramiczności, jeżeli jego podstawa przekracza co najmniej trzykrotnie wysokość. Taki sposób fotografowania pozwala efektownie przedstawić rozległe widoki miast, pasma górskie oraz wysokie budynki. Panorama wymaga od odbiorcy więcej niż normalna fotografia. Oglądając ją na ekranie komputera trzeba przewijać jej zawartość, a w formie wydrukowanej wymusza przesuwanie wzroku od jednego krańca do drugiego, wyłączając tym samym możliwość jednorazowego ogarnięcia wzrokiem całego obrazu.
Są kompakty, które w pełni automatyzują proces robienia fotografii panoramicznych. W tych prostych aparatach, po ustawieniu odpowiedniego trybu, automat sam podpowiada, w jakim momencie należy zrobić kolejne zdjęcie tak , aby było ono rozszerzeniem poprzedniego kadru, a na koniec skleja sekwencję w efektowną panoramę. Do wykonania dobrej jakości zdjęć panoramicznych przyda się jednak lustrzanka oraz statyw (najlepiej z odpowiednią głowicą przeznaczoną do robienia takich fotografii).
W przypadku braku głowicy panoramicznej, trzeba znaleźć punkt ogniskowania obiektywu i obracać aparat na statywie wokół osi przechodzącej przez to miejsce. Należy pamiętać, aby kolejne klatki nakładały się na siebie, ale nie więcej niż do połowy i nie mniej niż o 1/4-1/5 długości. Potem pozostaje już tylko sklejenie ich w odpowiednim programie graficznym. Postęp technologiczny i rosnąca popularność tego rodzaju techniki sprawia, że obecnie można znaleźć wiele programów specjalnie do tego celu, które mogą także w pełni zautomatyzować ten proces.
Temat panoramy nie może być dowolny. Do tego typu fotografowania najlepiej nadają się krajobrazy. Należy także pamiętać, aby sceneria nie zawierała dynamicznie poruszających się obiektów, pogoda była stabilna, a warunki oświetleniowe nie zmieniały się zbyt szybko, ponieważ każdą klatkę należy naświetlać z takimi samymi parametrami ekspozycji.
Ciekawym przykładem panoramy jest największe na świecie zdjęcie cyfrowe. Fotografia o rozmiarze 26 gigapikseli przedstawia Drezno. Krajobraz sklejono z 1600 zdjęć wykonanych Canonem EOS 5D Mark II z obiektywem 400mm. Wynik 90 godzin obliczeń komputerowych można podziwiać na stronie www.dresden-26-gigapixels.com. Mniej spektakularna pod względem rozdzielczości, bo tylko 1474 megapikselowa, lecz bardziej nagłośniona panorama przedstawia uroczystość zaprzysiężenia prezydenta USA Baracka Obamy. Została wykonana aparatem kompaktowym (Canonem G10) umieszczonym na sterowanej komputerowo platformie rozwijanej przez NASA, Google i Carnegie Mellon University. Efekt tej nietuzinkowej współpracy jest dostępny pod adresem www.obamagigapan.org.
W ostatnich latach zdjęcia panoramiczne można spotkać coraz częściej, a ich wykonanie staje się coraz prostsze. Żmudne, ręczne docinanie kadru kilku wywołanych zdjęć, którego efekt i tak nie byłby w pełni zadowalający, nie jest już konieczne. Za sprawą komputeryzacji fotografii wystarczy zrobić kilka zdjęć jednej sceny, a odpowiedni program pomaga je skleić w efektowną całość. To bez wątpienia jedna z dziedzin fotografii, która przeżywa dynamiczny rozkwit.